Sjoerd en Ingeborg op Bonaire: Het leven op Bonaire

Bon tardi!

Ik zag dat de vorige update alweer even geleden was, dus tijd voor een nieuwe.
We zijn nu alweer bijna een maand hier. Een goede tijd om te kunnen ervaren hoe het leven hier is. We kunnen nog steeds niet anders dan vertellen dat het heel erg goed bevalt.
En wat er dan zo goed bevalt? Dat zijn een aantal dingen:
- uiteraard het weer, elke dag zon en warm en tot nu toe 1 dag met 2 keer een stortbui, voor de rest is het alleen maar droog geweest
- de natuur, afwisselend en erg mooi!
- de mensen, heel vriendelijk
- het eten, er zitten hier nog bijna meer restaurants dan in Den Bosch en een aantal ervan zijn echt heel erg goed
- de onvoorspelbaarheid, je moet hier regelmatig op de weg uitwijken voor een kudde kabritu's (geiten), lagadishi's (hagedissen) of een paar buriku's (ezels), never a dull moment hier

Het verkeer is hier ook even wennen. Allereerst valt het op dat er geen andere verkeersregels zijn (of gebruikt worden) dan dat degene die op de hoofdweg/doorgaande weg zit altijd voorrang heeft. Verkeer van rechts heeft hier geen voorrang. Verder gebruikt niemand z'n autogordel, zijn helmen op scooters en motors niet verplicht en wordt er nooit gecontroleerd op bellen in de auto of je alcohollevel als je achter het stuur zit. Is even wennen voor ons. In een aantal gevallen pas je je heel snel aan, maar in het geval van rijden onder invloed, lukt dat ons echt niet. Ook al wordt het niet gecontroleerd, het voelt niet goed.

Op dit moment word ik aangevallen door onze peuterpoes Harry, hij vindt het maar niks dat ik zit te typen en hij wil aandacht. Hij is zo leuk en lief! En hij brengt echt veel leven in huis. We zijn natuurlijk een oude kat gewend en het is weer even omschakelen naar zo'n kleintje. Hij is ontzettend speels en moet nog flink opgevoed worden. Maar we zijn ook blij dat ie zo ontzettend snel z'n plekkie heeft gevonden bij ons. Hij loopt rond alsof alles van hem is. En als ie te ver doordraaft, krijgt ie af en toe een flinke tik van Figi en wordt ie weer even met beide (in zijn geval alle 4) de pootjes op de grond gezet.
We zijn afgelopen week wel 2 keer naar de dierenarts geweest met de poezebeesten. Eerst wilde Figi niet meer eten en drinken en gaf ze alleen nog maar over. Bij de dierenarts bleek dat ze een keelontsteking had en na een paar injecties en een voorraad antibiotica te hebben meegekregen konden we weer naar huis. Gelukkig knapte ze na een dag of 2 alweer een beetje op. Daarna begon Harry ziek te worden. Weer naar de dierenarts dus. Hij bleek oormijt te hebben en verkouden te zijn. Ook hij kreeg medicijnen ter plekke en een voorraad antibiotica voor thuis. Nu hebben we dus 2 katten die aan de antibiotica zitten. Ze hebben ook allebei verschillende pillen dus het is elke dag even uitvogelen welke pil aan welke kat te geven. Gelukkig zien we bij beiden inmiddels goed resultaat!

Vanavond hebben we een afspraak bij een Antilliaanse dame om Papiamentu les te gaan volgen. Zij geeft les in groepen van minimaal 4 en maximaal 8 personen. Lekker overzichtelijk. Ondanks dat Nederlands de officiële taal op Bonaire is, spreekt een groot deel van de bevolking Papiamentu. En wij vinden dat als we hier wonen, we ons ook moeten aanpassen aan de gebruiken hier. En daarnaast is het ook gewoon leuk om weer eens een nieuwe taal op te pikken.

Zo, dit is het weer voor nu. Ayo!